Rozpoznanie podłoża gruntowego poprzez sondowanie statyczne SCPTU

Eurokod 7 w części 2 dotyczącej rozpoznania i badania podłoża gruntowego przedstawia opis dziewięciu powszechnie stosowanych badań polowych. Wśród nich na pierwszym miejscu wymienione jest sondowanie statyczne CPTU, a sondowanie SCPTU zostało zakwalifikowane do grupy metod uzupełniających.

Jednak pomimo statusu „badań uzupełniających” uważamy, że rozpoznanie cech podłoża gruntowego rozszerzone o moduły sejsmiczne jest niezwykle interesujące i daje większe spektrum możliwości.

Sondowania statyczne SCPTU polegają na pomiarze czasu propagacji fali poprzecznej w gruncie pomiędzy powierzchnią terenu, a końcówką sondy, w której zainstalowano dodatkowo akcelerometry lub geofony. Fala sejsmiczna generowana jest poprzez uderzenie (w kierunku poziomym – fala poprzeczna, ścinająca) w stalowy element umieszczony w gruncie na powierzchni terenu. W momencie uderzenia rozpoczyna się rejestracja sygnału (prędkości lub przyspieszeń) w końcówce sondy. Na podstawie czasu dotarcia fali sejsmicznej na głębokość, na której aktualnie znajduje się sonda, określa się średnią prędkość propagacji fali poprzecznej w gruncie. Wykonując badania np. co 1 m po głębokości i porównując ze sobą wyniki pomiarów na sąsiednich poziomach określić można prędkość propagacji fali w danej warstwie o miąższości 1 m.

 

W nawiązaniu do tematyki sondowania SCPTU zapraszamy do zapoznania się z artykułem „Rozpoznanie podłoża gruntowego sondą SCPTU” autorstwa dr inż. Ireny Bagińskiej i Natalii Jędrysiak

Rozpoznanie podłoża gruntowego sondą SCPTU

Moduł do sondowania SCPTU

fot. Bartek Czado / Fotografia